Հայաստանի ճակատագիրը՝ օտար սեղանների շուրջ. Ի՞նչ էր զգուշացնում Արշակ Կարապետյանը. «Փաստ»
Քաղաքականություն
2025 թվականի իրողությունները սթափեցնող են. Հայաստանը խճճվել է համաշխարհային բևեռների մրցակցության մեջ՝ մնալով առանց կողմնորոշման, առանց ռազմավարության և առանց պետական շահի գիտակցման։ Եվ մինչ տարբեր պաշտոնյաներ շարունակում են խոսել «խաղաղության դարաշրջանի» մասին, իրականության մեջ երկրի սուվերեն շահերը հերթով հանձնվում են։
Արշակ Կարապետյանը զգուշացրել էր դեռ մեկ ամիս առաջ
Պաշտպանության նախկին նախարար, գեներալ ֊ մայոր Արշակ Կարապետյանը դեռ հուլիսին նախազգուշացնում էր՝ տարածաշրջանում մեծ վերադասավորություն է սկսվում, և Հայաստանը ոչ միայն բացակայում է այդ գործընթացներից, այլև անպատրաստ է դիմակայելու սպասվող ճնշումներին։
Նա փաստում էր, որ Ադրբեջանը հրաժարվում է Մոսկվայի հետ ռազմավարական հարաբերություններից ու փորձում է փոխարինել տարածաշրջանում Իրանի և Ռուսաստանի ներկայությունը՝ դառնալով Արևմուտքի առաջապահը Կովկասում։ Այդ ընթացքում Հայաստանը ընտրում է հակառուսական ուղեգիծ՝ առանց կառուցվածքային անվտանգության ապահովման։
«Պետությունները կողմնորոշվում են շահերով, ոչ թե սիրահարվածությամբ», – զգուշացրել էր Կարապետյանը։
Իսկ ի՞նչ ենք ստանում փոխարենը՝ ենթակառուցվածքային վակուում, անվտանգային ռիսկեր և արտաքին վերահսկողության հեռանկար։
Սյունիքի միջանցք՝ դուռ դեպի անդունդ
Հայաստանի ներսում տեղի ունեցող ճանապարհների և ենթակառուցվածքների արագացված վերակառուցումը վկայում է այն մասին, որ Սյունիքում միջանցքի տրամաբանությունը փաստացի գործում է։
Սա էլ հենց այն սցենարն է, որի մասին զգուշացնում էին անկախ վերլուծաբանները. միջանցք առանց ինքնիշխանության՝ նշանակում է սահմանի կորուստ, հետո՝ պետության կորուստ։
Եվ սա ընթանում է այն պահին, երբ հանրության ուշադրությունը շեղված է՝ Եկեղեցու դեմ արշավներով, ընդդիմադիրների ձերբակալություններով և ցնցող դատական գործերով։
Վաշինգտոնյան հանդիպումը՝ առանց Հայաստանի ժողովրդի
Նախագահ Թրամփը հայտարարել է, որ Սպիտակ տանը ընդունելու է Փաշինյանին և Ալիևին՝ «Պատմական խաղաղություն կնքելու» շրջանակում։ Եռակողմ հանդիպման մասին առաջինը հայտնել է ոչ թե ՀՀ կառավարությունը, այլ ադրբեջանցի լրագրողը։
Երկար լռությունից հետո Երևանը ստիպված էր հաստատել տեղեկատվությունը, բայց՝ առանց մանրամասների։
Հնարավոր է ստորագրվի՝
«Խաղաղության համաձայնագիր»
կամ «Փոխըմբռնման հուշագիր»։
Բայց բովանդակությունը գաղտնի է պահվում հենց հայ ժողովրդի համար։ Թե ինչ ենք ստանալու այս գործարքից՝ «ամերիկյան աջակցություն», «երաշխիքներ»՝ պարզ չէ։ Բայց ակնհայտ է՝ Թուրքիան և ՆԱՏՕ-ն են լինելու իրական գործող կողմը։ Իսկ երբևէ Թուրքիան ի՞նչ երաշխիք է կատարել հայ ժողովրդի հանդեպ։
Միջանցք՝ արտատարածքային կարգավիճակով
Տարածվող տեղեկությունների համաձայն՝ սեղանին կրկին հայտնվել է «Զանգեզուրի միջանցքի» առաջարկը՝ որպես արտատարածքային տարածք Ադրբեջանի իրավազորության տակ։
Այս պահին ոչ մի փաստաթուղթ չի բացահայտվում հանրությանը։ Ինչպես նախկինում Արցախը հանձնվեց «համաշխարհային խաղաղության» մանիպուլյացիայով, այսօր նույնը տեղի է ունենում Սյունիքի հետ։
Կանգ առնելու վերջին հնարավորությո՞ւնը
Այս ամենը տեղի է ունենում Արշակ Կարապետյանի կանխատեսումների տրամաբանության մեջ, որոնք մի կողմ են դրվել իշխանությունների կողմից։ Իրանի և Ռուսաստանի շահերը բացակայում են գործընթացից, իսկ արևմտյան նախաձեռնությունը ձևավորվում է թուրք-ադրբեջանական օրակարգով։
Եվ սա, թերևս, վերջին տարին է, երբ դեռ հնարավոր է կանգնեցնել Հայաստանի ինքնիշխանության փլուզումը։ Եթե միջանցքը հանձնվի, եթե մեր ճակատագիրը որոշվի առանց մեզ, եթե հասարակությունը շարունակի լռել, ապա մենք կորցնելու ենք ամեն ինչ։
Ժողովուրդը՝ բանակցություններից դուրս
Հայաստանի ճակատագիրը չի կարող որոշվել Վաշինգտոնում։
Հայաստանի ճակատագիրը չի կարող որոշվել թուրք-ադրբեջանական շահերով։
Հայաստանի ճակատագիրը չի կարող վաճառվել մեկուսացած գաղտնի բանակցությունների ընթացքում։
Մենք իրավունք չունենք այլևս լսել մեր ճակատագրի մասին այլ առաջնորդների սոցցանցային զեղումներից։
Արտաշես Մանուկյան
1
2
3
4
5
1
2
4
1
2
3
4
5
