Ռուսաստանի ճակատագրական տապալման այլընտրանքը
Աշխարհ
Լրագիր / Նախօրեին լրացավ ռուս-վրացական հնգօրյա պատերազմի ութերորդ տարելիցը, որն արձանագրվեց մի շարք ուշագրավ իրողությունների պայմաններում: 2008-ի օգոստոսին սկսված պատերազմը Հարավային Կովկասում ստեղծեց նոր իրավիճակ եւ իրադարձությունների զարգացման նոր ճյուղավորումներ, ընդ որում տարբեր ուղղություններով:
Ինքնին բուն պատերազմն առ այսօր առաջացնում է մի շարք հարցեր, որոնք չունեն հստակ պատասխան: Կարծիքները տարբեր են, թե ինչու եւ ինչպես սկսվեց այդ պատերազմը: Կարծես թե աներկբա է, որ Հարավային Օսիայի ուղղությամբ ռազմական գործողությունը սկսել է Միխայիլ Սահակաշվիլին: Միեւնույն ժամանակ, եղան տեղեկություններ, որոնք կարծես թե բավական հստակ ցույց էին տալիս, որ Ռուսաստանը սպասում էր դրան ու մինչեւ այդ հարձակումը իր տարածքից՝ Հյուսիսային Օսիայից Հարավային Օսիա տանող Ռոկի լեռնանցքի մոտ կուտակել էին մեծ թվով ռազմական տեխնիկա եւ զինուժ, պատրաստ մուտք գործել Հարավային Օսիա:
Ինչու՞ Սահակաշվիլին գնաց այդ քայլին, ո՞վ էր նրան տվել որեւէ երաշխիք, որ Ռուսաստանը չի ներխուժի, ո՞վ էր Ռուսաստանին հայտնել Սահակաշվիլիի գործողության մասին: Հարցերը, ինչպես իհարկե ցանկացած այդօրինակ մասշտաբային պատերազմական գործողության դեպքում, շատ են ու անպատասխան: Հատկանշական է, օրինակ, որ պատերազմից տեւական ժամանակ անց Միխայիլ Սահակաշվիլին իր ելույթներից մեկում որոշակի դժգոհություն էր հայտնում արեւմտյան դաշնակիցներից, որ չհասան օգնության:
շարունակությունը՝ կայքում
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
2
3
4
5
