Կաթոլիկ եկեղեցու ուխտավորներին քաջ հայտնի է սուրբ Շարբելի անունը: Նախանցած դարում ապրած այս ճգնավորի մահվանից հետո նրա մարմնի հետ հրաշքներ կատարվեցին: Եկեղեցին հետմահու սրբացրեց նրան: Այսօր նրա մասունքները պահվում են Լիբանանում, որտեղ նա անց է կացրել իր ամբողջ կյանքը: EnterTrain-ը ներկայացնում է այս արտասովոր մարդու կյանքի պատմությունը:
Յուզեֆ Մահլուֆը ծնվել է Լիբանանում՝ քրիստոնյայի աղքատ ընտանիքում: Դեռ երիտասարդ հասակում Յուզեֆը հասկացավ, որ իր կոչումը հոգևոր ոլորտին նվիրվելն է: Իր կյանքի վերջին 23 տարին իմաստուն հոգևորականը ապրել է ճգնակյացի կյանքով:
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ տեղի բնակիչները Սուրբ Մարունի վանքի վերևում անհասկանալի լուսավորություն նկատեցին: Նույն տեղանքում հանցագործ մարդասպանի փնտրող ոստիկանները առեղծվածը պարզելու համար բացեցին դամբարանը, որտեղ թաղված էր Շարբելը: Վանականները պապանձվել էին. դամբարան լցված ջուրը ոչնչացրել էր այնտեղ թաղված բոլոր դիերը, բացի Շարբելի մարմնից:
Շարբելի մարմնի շուրջ ինչ-որ սարդոստայն էր գոյացել, և նրա մարմինը անվնաս պահպանվել էր՝ չկորցնելով ամրությունը, ինչպես կյանքի օրոք: Տարածքում ոչ մի նեխահոտ չէր զգացվում: Ավելին, նրա մարմինը քրտինք էր թորում, դրանից, սակայն, չէր քայքայվում:
Մարմնի խոնավանալու պատճառով հոգևորականները ստիպված էին նրա հագուստը փոխել գրեթե ամեն օր: Այդ բարդությունը վերացնելու համար, սրբի մարմինը 4 ամիս չորացրեցին արևի տակ, այնուհետև հեռացրին բոլոր ներքին օրգանները: Դրանից հետո նույնիսկ դիակը շարունակում էր խոնավություն արձակել և չէր կորցնում ամրությունը:
Ժամանակի ընթացքում ապակյա դագաղի մեջ տեղադրված նրա աճյունին սկսեցին այցի գալ ուխտավորները: Նրանք չէին կասկածում, որ Շարբելը սուրբ է եղել, խոսակցություններ պտտվեցին, որ նրան այցի եկած մարդիկ բուժվում են տարբեր հիվանդություններից: Սակայն Վատիկանը հեշտությամբ չընդունեց այդ փաստը:
1977թ. բազմաթիվ ապացույցներից հետո Հռոմի պապ Պողոս Վեցերորդը պաշտոնապես սուրբ հռչակեց վանականին: Շարբելին նվիրված փոքրիկ թանգարանում պահպանվում են իրեր, որոնք թողել են տարբեր հիվանդություններից բուժված մարդիկ: