«Փախցրած» լոռեցի աղջիկը կույս չի եղել, տղան չի ամուսնացել, աղջիկն էլ ոստիկանությանը սուտ հաղորդում է տվել
ՀասարակությունԼոռու մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Նարինե Հովակիմյանի նախագահությամբ ավարտվել է Մարինա Պ.-ի (անունը փոխված է) գործի դատական քննությունը:
Լոռու մարզի 18-ամյա բնակչուհի Մարինան մեղադրվել է սուտ մատնություն կատարելու համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 333 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով:
Ըստ դատական ակտի՝ 9-ամյա կրթությամբ, ոչ մի տեղ չսովորող ու չաշխատող Մարինան 2014 թվականի դեկտեմբերին համացանցի միջոցով ծանոթացել է Ստեփանավանի բնակիչ Էդգարի հետ: Նրանք շփվել են համացանցով, դեկտեմբերի 31-ից խոսել են նաև հեռախոսով: Խոսել են զգացմունքներից, համակրանքից, ամուսնությունից:
2015 թվականի հունվարի 2-ին Մարինան հերթական հեռախոսազրույցի ժամանակ Էդգարին ասել է, թե կցանկանար նրա հետ ապրել Ստեփանավանում:
Էդգարն «ընդառաջ է գնացել» աղջկա ցանկությանը: Նա ընկերոջ՝ Անդրանիկի հետ մեկնել է Մարինայի գյուղ: Պայմանավորված վայրում հանդիպել են: Մարինան նստել է մեքենա, ուղևորվել են Ստեփանավան:
Մարինան ու Էդգարը գիշերն անցկացրել են Ստեփանավանի Բաղրամյան փողոցում գտնվող մի բնակարանում:
Անկեղծ զրույցի ժամանակ Մարինան խոստովանել է, որ կույս չէ, բայց սիրում է Էդգարին:
Նրանք փոխադարձ համաձայնությամբ սեռական հարաբերություն են ունեցել, ինչից հետո Էդգարը սառնասրտորեն ասել է՝ քանի որ Մարինան կույս չի եղել, ինքը նրա հետ չի ցանկանում ամուսնանալ:
Որպեսզի Մարինայի տնեցիները շատ չանհանգստանան, Էդգարը հաջորդ օրը՝ հունվարի 3-ին, մեկ այլ ընկերոջ՝ Արենի մեքենայով Մարինային տեղափոխել է գյուղ՝ աղջկա հայրական տուն:
Մարինան, այնուամենայնիվ, հույսեր է փայփայել, որ Էդգարը միտքը կփոխի ու իրեն ամուսնության առաջարկություն կանի:
Նա սպասել է մինչև հունվարի 5-ը:
Ամուսնության առաջարկ այդպես էլ չի ստացել:
Մարինան հունվարի 5-ին, ժամը 16-ին Տաշիրի ոստիկանություն է գնացել ու հաղորդում է տվել, իբր հունվարի 2-ին, ժամը 19-ի սահմաններում Էդգարն ու նրա ընկեր Անդրանիկը գյուղի առաջին փողոցում մոտեցել են իրեն, ամուսնության նպատակով, բռնություն գործադրելով՝ իրեն մեքենա են նստեցրել ու տեղափոխել են Ստեփանավան: Այնտեղ իր կամքին հակառակ մեկ օր պահել են ինչ-որ բնակարանում:
Այսպիսով, Մարինա Պ.-ն երկու երիտասարդներին սուտ մեղադրել է ծանր հանցագործության կատարման՝ խմբով իրեն առևանգելու համար:
Մինչև դատաքննության սկսվելը Մարինան իրեն մեղավոր է ճանաչել և միջնորդել է, որ գործը քննվի արագացված ընթացակարգով:
Դատարանը Մարինա Պ.-ին մեղավոր է ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 333 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով ու դատապարտել է 6 ամիս ազատազրկման: Մարինայի նկատմամբ պայմանական դատապարտություն է կիրառվել ու սահմանվել է 1 տարի փորձաշրջան:
Այս դատավճռի դեմ վերաքննիչ բողոք էր բերել մեղադրող դատախազը:
Ըստ բողոքի՝ արդարացի չէ նման արարքի համար ամբաստանյալ Մարինային դատապարտել ընդամենը 6 ամիս ազատազրկման, դեռ նրա նկատմամբ պայմանական դատապարտություն էլ կիրառել, երբ նույն հոդվածը սահմանում է մինչև 5 տարի ազատազրկում: Լոռու մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում դատախազը միջնորդել էր Մարինային դատապարտել 1 տարի իրական ազատազրկման:
Ըստ մեղադրողի՝ ամբաստանյալի պատիժն ու պատասխանատվությունը մեղմացնող հանգամանքները դեռևս չեն վկայում նրա արարքի հասարակական վտանգավորության կտրուկ նվազման մասին:
Դատավճռով սահմանված պատիժն ու պայմանական դատապարտության կիրառումը, մեղադրողի կարծիքով, չեն համապատասխանում Մարինա Պ.-ի անձին ու նրա արարքի հասարակական վտանգավորության բարձր աստիճանին:
Մեղադրողը պահանջել է բեկանել դատավճիռը, Մարինա Պ.-ին մեղավոր ճանաչել ու դատապարտել 1 տարի ազատազրկման:
Վերաքննիչ քրեական դատարանը մերժել է մեղադրողի բողոքը՝ եզրակացնելով, որ բողոքում բերված փաստարկները բավարար չեն ամբաստանյալի նկատմամբ կիրառված պայմանական դատապարտությունը վերացնելու, նշանակված պատիժն էլ խստացնելու համար:
Մարինա Պ.-ի վերաբերյալ Լոռու մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավճիռը թողնվել է անփոփոխ:
Նյութի աղբյուրը՝ այստեղ