Ես չունեի ոչինչ՝ ո՛չ հայր, ո՛չ հագուստ, ոչ էլ երազանքներ. Ոճաբան Արփինե Գասպարյանի դառը մանկությունն ու իրականացած երազանքը
Lifeրփինե Գասպարյանն, ով արդեն մի քանի տարի է նորաձևության ոլորտում իր քայլերն է անում ՝ պատմելով իր անցած ուղու, դժվարությունների, բարդ ու տխուր մանկության և իհարկե այսօրվա ձեռքբերումների մասին.
«Ես՝ որպես ոճաբան երկար տարիներ բնակվել եմ Ստամբուլում, բայց միշտ սիրտս ու միտքս եղել է իմ հայրենիքում: Ես մանկուց երազում էի ստեղծել հայրենիքումս իմ փոքրիկ աշխարհն ու տեղափոխվել այնտեղ, և ինչպես գրքերում է գրված, եթե հավատում ես երազանքիդ այն անպայման իրականանում է: Այսօր ես Երևանում ունեմ նորաձևության ստանդարտներին համապատասխանող խանութ սրահ և գեղեցկության սրահ: Հայաստան եմ ներմուծում նորաձև ու հարմարավետ հագուստ, միաժամանակ աշխատում եմ նաև շոուբիզնեսյան հայտնի կանանց ու տղամարդկանց հետ» :
Այն հարցին, թե ինչպես է կարողացել Արփինեն գնալ իր երազանքի հետևից վերջինս նշեց, որ իր կյանքում դժվարություններն անպակաս են եղել.
«Չեմ հանդիպել այնպիսի աղջիկների, ովքեր ունեցել են իմ մանկությունից, քանի որ այն շատ դաժան է եղել: Ես չեմ ամաչում պատմել իմ մանկության, պատանեկության մասին, քանի որ հպարտ եմ, որ մորս հետ կարողացել եմ դուրս գալ այդ ամենից ու հասնել այս կետին: Մայրս ինձ միայնակ, բայց հպատ է մեծացրել: Դեռևս 5 տարեկանից մորս օգնում էի բոլոր գումար վաստակել , որպեսզի կարողանանք սև հաց գնել: Երբեք չեմ կարող մոռանալ այդ օրերն ու ինչու չէ նաև թաքցնել դրանք: Ունեցել ենք նաև սոված օրեր, որոնք կարողացել եմ անցկացնել այն հավատով, որ լույս կա և այն մի օր մենք էլ ենք տեսնելու: Գեղեցիկ հագուստներ ունենալը դա իմ երազանքն էր, քանի որ սովորում էի երևանյան այն դպրոցներից մեկում, որտեղ աշակերտների մեծ մասը վարորդով ու շքեղ մեքենաներով էր դպրոց գալիս: Ես չունեի ոչինչ, ոչ հայր, ոչ հագուստ, ոչ էլ երազանքներ՝ ունեի մի պայուսակ որն ինձ ուղեկցեց մինչև 8րդ դասարան, բայց ունեմ մի մայր, ում աչքերն ամեն անգամ արցունքոտվում էին, երբ տեսնում էր, թե ինչպես եմ կարկատում այդ պայուսակը, որպեսզի դասընկերներիս ծաղրին չարժանանամ: Ինչպես նշեցի այդ լույսը մենք ևս տեսանք,այսօր հասել եմ այնպիսի կետի, որ նույն դասընկերներս են գալիս ինձ մոտ, օգտվում՝ իմ խանութ-գեղեցկության սրահից ու հույս ունեմ, որ ինչ-որ չափով հպարտանում «խեղճ» դասընկերուհու ստեղծած աշխարհով» :
Այն նկատառմանը, թե Արփինեն ինչպես է կարողանում իր ոճը ստեղծել ու կարողանալ առանձնացնել այն, վերջինս ասաց, որ չնայած սնկի պես աճող նորաձևության տներին ու խանութներին ինքը կարողանում է ոչ շաբլոն ու յուրահատուկ հագուստներ ընտրել:
«Հետևում եմ համաշխարհային թրենդներին և տարբեր երկներից Հայաստան եմ ներմուծում ամենաթրենդայինն ու գեղեցիկը: Եթե մեր խանութը լիներ նույնօրինակ, կարծում եմ, որ ժամանակի ընթացքում կկորցներ իր նշաձողն ու այցելուներին: Պետք է հպարտությամբ ասեմ, որ այսօր պատկերը հակառակն է՝ մենք աճում ենք, զարգանում ու կատարելագործվում: Այսօր ես հանդես եմ գալիս որպես մոդել և ներկայացնում եմ իմ հագուստները»: