Մեզ համար սա նոր բան չի, կրկնվում է այն ամենը, որը եղել է 1990-ականների սկզբին
ՏնտեսությունՄեր զրուցակիցն է Արցախի ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ, ՀՅԴ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բալայանը
Օրերս հայտնի դարձավ, որ հակառակորդը կրակել է Ստեփանակերտի, Մխիթարաշեն և Շոշ գյուղերի ուղղությամբ: Ադրբեջանական կողմն ասում է, որ Արցախից են եղել կրակոցներ: Ինչի մասին է սա վկայում, որ նրանք խախտում են ձեռք բերված պայմանավորվածությո՞ւնը:
Մեզ համար սա նոր բան չի, կրկնվում է այն ամենը, որը եղել է 1990-ականների սկզբին: Կարծում եմ՝ սա երկու նպատակ է հետապնդում. Մի կողմից ահաբեկել բնակչությանը, վախի մթնոլորտ ձևավորել, մյուս կողմից էլ ինչ-որ մի տեղ սա մարտահրավեր է ռուս խաղաղապահներին, որով փորձում են ցույց տալ, որ իրենք են իրավիճակի տերը: Իհարկե, սրանով խախտում են ձեռք բերված պայմանավորվածությունը, մյուս կողմից էլ հնարավորություն չի ստեղծվում, որ իսկապես պայմաններ ստեղծվեն երկարատև խաղաղության հասնելու համար: Բնականաբար, նման վերաբերմունքն ավելի է խորացնում առկա թշնամությունը: Կարծում եմ, որ սոսկ հայտարարություններից պետք է անցնել իրական քայլերի, որոնք կնպաստեն իսկապես խաղաղության պահպանմանն ու ամրապնդմանը:
Ինչպե՞ս է հնարավոր հասնել դրան, երբ սպառնալիքներ են հնչում Զանգեզուրի մասին, Մեղրիի միջանցք բացելու մասին:
Խաղաղության պատրաստակամությունից խոսելուց երկու ժամ հետո հայտարարել Զանգեզուրի, Սևանի, Երևանի մասին, դա խոսում է նրա մասին, որ հակառակ կողմը պատրաստ չէ երկխոսության և իրական խաղաղության հասնելուն:
Մեր քայլերը որոնք պետք է լինեն այս փուլում:
Բնականաբար, պետք է փորձել վերագտնել ուժերը և կայուն ու ուժեղ պետություն ստեղծել: Համենայնդեպս, վերջին տասնամյակներին խաղաղության պահպանման միակ երաշխիքն այն է եղել, որ ունեցել ենք իսկապես զարգացող Հայաստանի Հանրապետություն, որն ունակ է սեփական ուժերով իր անվտանգությունն ապահովելու, երաշխավորելու: Սա է ճանապարհը:
Կարո՞ղ ենք ասել, որ ռուս խաղաղապահների ներկայությունը մեծ հաշվով չի ապահովում արցախցիների անվտանգությունը:
Չենք կարող այդպես ասել, որովհետև իրականում այս պահին համենայնդեպս եղածն իրենք են պահում: Այս փխրուն խաղաղությունը, որ գոյություն ունի, հիմնական երաշխավորը ռուսական խաղաղապահ ուժերն են այս պահին: Պարզապես կան տեսանելի և անտեսանելի խութեր, որոնք թույլ չեն տալիս, որ այդ ամենը հաղթահարվի: Ես այդ ամենը կապում եմ տարածաշրջանային զարգացումների հետ, որոնց ականատես ենք լինում Սիրիայում, Լիբիայում, ինչու չէ, Դոնբասում, Արցախում: Այսինքն մեկը մյուսին լրացնող հանգամանքներ են և այստեղ առավել շատ երևում են նաև Թուրքիայի ականջները: Որովհետև չնայած Թուրքիան անընդհատ խոսում է, որ Ռուսաստանի հետ բարեկամություն է անում, բայց իրականությունը չի համապատասխանում այդ հայտարարություններին:
Ավելին ՝ այստեղ
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
2
3
4
5
