«Կա պայմանագիր հինգ շրջանների փոխանցման մասին». Դուգին
Բաց մի թողեք«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ռուս հայտնի ազգայնական գործիչ, «Միջազգային եվրասիական շարժման» ղեկավար, քաղաքագետ Ալեքսանդր Դուգինը:
– Պարոն Դուգին, ինչպե՞ս կբնութագրեք ներկայիս իրավիճակը Սիրիայի շուրջ: Ինչպե՞ս է արտահայտվում տարածաշրջանային խաղացողների և գերտերությունների շահերի միջնորդավորված կամ ուղղակի բախումը սիրիական գետնի վրա:
– Առաջին հերթին ուզում եմ ասել, որ իրադրությունը Սիրիայում ցույց տվեց միաբևեռ աշխարհի քայքայումը: Սա թերևս գլխավոր եզրակացությունն է: Աշխարհն այսօր բազմաբևեռ է: Ոչ ոք չի կարող միակողմանիորեն որոշել որևէ երկրի ճակատագիրը, և սա շատ մեծ արդյունք է: Երկրորդ կարևոր հանգամանքն այն է, որ վերջ տրվեց սուննիական իսլամի մասին վահհաբիական-սալաֆիական պատկերացումներին: Արմատական սուննիզմը, որպես իսլամի դեմք ցուցադրելը, շատ գրավիչ, կլանող մոդել էր, բայց այն ձախողվեց: Այժմ սուննիական իսլամը նոր մոդելներ է փնտրում:
Դժվարությամբ, բայց աստիճանաբար ձևավորվում է դաշինքը Ռուսաստանի, Թուրքիայի և Իրանի միջև, շատ բարդ դաշինք, որը փոխում է ուժերի փոխդասավորությունը Մերձավոր Արևելքում: Եվ քրդական գործոնը, որը վերջին խաղաքարտն էր ամերիկացիների ձեռքում, ևս դադարեց լինել նրանց արտոնյալ գործիքը: Քրդերը հասկացան, որ ամերիկացիները կա՛մ դավաճանել են իրենց, կա՛մ էլ պարզապես ի զորու չեն անելու այն, ինչ իրենց խոստացել են, և հիմա փնտրում են նոր կողմնորոշիչներ: Այդպիսով՝ միաբևեռ աշխարհի մոդելի այս գործոնները, այդ թվում՝ Թուրքիան, որոնք մասնակցում էին ՆԱՏՕ-ի և Արևմուտքի կողմից, այժմ փաստացի տարբերակված են: Բայց բազմաբևեռ աշխարհը համադարման չէ, բոլոր խնդիրների լուծում չէ: Այն պարզապես ցույց է տալիս գլոբալ խաղի հաշվեկշռի փոփոխությունը: Հակասությունները, կոնֆլիկտները պահպանվում են, բազմաթիվ չլուծված խնդիրները ևս պահպանվում են: Հարացույցների փոփոխումը չի նշանակում ավտոմատ երջանկություն, բարգավաճում և խնդիրների լուծում, պարզապես փոխվում է ընդհանուր համատեքստը, իրավիճակը: Եվ եթե միաբևեռ աշխարհն առաջացնում է կոնֆլիկտների իր մոդելները, որտեղ Ամերիկան է, ըստ էության, որոշում՝ ում զոհաբերել և ում խնայել և դարձնել իր դաշնակիցը, ապա բազմաբևեռ աշխարհում այդ որոշումները կայացվում են նաև մյուս բևեռների կարծիքը հաշվի առնելով: Բայց դա չի նշանակում, որ կոնֆլիկտներն ավելի կոշտ ու դաժան են դառնում: Պարզապես միաբևեռ աշխարհն իր կոնֆլիկտներն ու լուծումներն ունի, իսկ բազմաբևեռ աշխարհը՝ իր կոնֆլիկտներն ու լուծումները: Ուստի, բազմաբևեռ աշխարհի առաջացումը չի նշանակում ավտոմատ բոլոր խնդիրների լուծում: Մերձավոր Արևելքը շատ լուրջ և խոր խնդիր է: Այն ունի գաղութատիրական արմատներ, արտացոլում է պատմական շատ շերտեր, ուստի այս խնդիրները պահպանվում են, բայց դրանց իմաստաբանությունը, իմաստային բեռնվածությունը փոխվում է:
մանրամասն՝ կայքում