Սիրահարվել եմ տեգրոջս.տառապում ես նրա նկատմամբ հանցավոր հակումից
ԱմենաընթերցվածԱյո, այո, սարսափելի է, նույնիսկ` զզվելի: Բայց ոչինչ չեմ կարող անել: Սիրահարվել եմ տեգրոջս՝ ամուսնուս եղբորը: Հասկանում եմ, որ հիմար, սարսափելի, անհեթեթ բան է: Ես արդարացում չունեմ: Բայց ոչինչ չեմ կարող անել: Մի տարի է ամուսնացած եմ: Ամուսինս մեծ է եղբորից: Նա շատ լավ, հրաշալի մարդ է: Եվ ես սարսափելի ամաչում եմ իմ զգացմունքների համար, բայց երբ տեսնում եմ նրա եղբորը, ոչինչ չեմ կարող անել: Ինձ համար գնալով ավելի դժվար է դառնում ինքս ինձ վերահսկելը: Եվ շատ եմ վախենում, որ ամուսինս կկռահի եղբոր հանդեպ իմ բոլորովին էլ ոչ ընկերական զգացմունքների մասին:
Նրանք լիովին տարբեր են: Ամուսինս ավելի լուրջ է, զուսպ, հույզեր արտահայտելու մեջ ժուժկալ: Նա շատ ճիշտ մարդ է: Երբեմն նույնիսկ մի քիչ ձանձրալի: Ես նրան շատ եմ հարգում ու նույնիսկ սիրում եմ, բայց ուրիշ կերպ: Դա ավելի շուտ ընկերական սեր է, քան կնոջ սեր տղամարդու հանդեպ: Նրա կրտսեր եղբայրը նրա հակապատկերն է: Մի տեսակ ազատ է: Չգիտեմ՝ ինչպես բացատրել: Անընդհատ անհեթեթ իրավիճակներում է հայտնվում, բայց նրանում ինչ-որ ձգող բան կա: Նա քնքշանքով է վերաբերվում եւ եղբորը, եւ ինձ: Անընդհատ կատակներ է անում իր «գեղեցկուհի հարսի» վերաբերյալ` ամուսնուս սպառնալով, որ մի օր չի դիմանա եւ ինձ կփրկի «հրեշի ձեռքից»: Այդ ամենը, իհարկե, կատակելով: Բայց ինչ-որ պահից սկսած նկատել եմ, որ ինձ դուր են գալիս նրա հպումները, նրա ներկայությունն իմ կողքին, ես ինքս եմ նախաձեռնություն հանդես բերում, որ նրան մեր տուն հյուր բերեմ: Իսկ նրա ընկերուհիները, որոնք իրար են փոխարինում երկրաչափական պրոգրեսիայի հաճախությամբ, ինձ նյարդայնացնում եւ չարություն են առաջացնում իմ ներսում: Մի անգամ ինքս ինձ բռնացրի այն բանի վրա, որ նրա հանդեպ ֆիզիկական ուժեղ հակում եմ զգում: Դա սարսափելի էր ու միաժամանակ այնքան հաճելի: Ես փորձում եմ պայքարել զգացմունքների դեմ` քաջ գիտակցելով, որ կարող եմ կործանել ընտանիքս եւ ցավ պատճառել ինձ համար թանկ մարդկանց: Բայց ուղղակի անտանելի է տեսնել նրան, լսել ու հասկանալ, որ մենք երբեք միասին չենք լինի: Ես նույնիսկ սկսել եմ ամուսնալուծության մասին մտածել: Չէ, ես իհարկե հույս չեմ փայփայում, որ ամուսնուցս բաժանվելուց հետո նրա եղբոր հետ կլինեմ: Բայց չսիրած մարդու հետ լինելը եւս անտանելի է: Հատկապես երբ տառապում ես նրա հարազատ եղբոր հանդեպ հանցավոր հակումից:
Ահա, գրեցի, ինքս ինձ խոստովանեցի: Ոչ ոք չգիտի իմ սարսափելի գաղտնիքը: Եվ հույս ունեմ այն ինձ հետ գերեզման տանել: Բայց ինչպե՞ս ապրեմ, չեմ պատկերացնում…
Նյութի աղբյուրը՝ այստեղ