Գցեց մեքենայի հետևի նստարանին, ինքն էլ ներս մտավ և... Տղաս ու ամուսինս եկան աչքերիս առաջ.Բռնաբարություն, որ անպատիժ է մնացել
LifeԵրկար եմ մտածել այս նամակը գրելուց առաջ, բայց էլ չեմ դիմանում, ուզում եմ պատմել մարդկանց, թե ինչ անտանելի ու զզվելի բան է կատարվել ինձ հետ: Էլ չեմ կարողանում ներսումս պահել: Թվում է երկար չեմ դիմանա, եթե չօգնեք ինձ խորհուրդներով... աղաչում եմ օգնեք: Շուտով 5-րդ տարին կլրանա, որ ամուսնացել եմ: Մեկ տղա երեխա ունեմ 3 տարեկան: Ամուսնուս ու երեխայիս հետ ապրում ենք վարձով: Ամուսինս անցյալ տարի հաշմանդամ դարձավ: Շենքի բակում հարևանը կռվի էր բռնկվել մի քանի հարբած լակոտի հետ: Շատ խնդրեցի, որ բակ չիջնի, բայց չլսեց ինձ: Կռվողներին իրարից բաժանելու ընթացքում հարբածներից մեկը քարով հարվածում է ամուսնուս գլխին: Հիվանդանոցում հազիվ են փրկում կյանքը, բայց, ինչպես ասեցի, հաշմանդամ դարձավ: Մեծ դժվարությամբ է քայլում, ձախ թևն ու ոտքն ամբողջությամբ անշարժ են: Այլևս չի կարողանում աշխատել: Ես սկսեցի աշխատել: Մասնագիտությամբ աշխատանքի տեղավորվել չստացվեց: Ընդունվեցի սուպերմարկետ որպես գանձապահ:
Ցերեկը տանն եմ լինում, խնամում եմ որդուս ու ամուսնուս, իսկ երեկոյան աշխատանքի եմ գնում: Էդպես հարմար է ժամերի առումով: Շատ եմ հոգնում, բայց կարողանում եմ ընտանիքիս հոգսը հոգալ: Աշխատանքից հետո տուն վերադառնալն է մի քիչ պռոբլեմ, որովհետև ահագին տեղ ոտքով եմ քայլում: Ու այդպես համարյա ամեն օր, արդեն մեկ տարի: Արդեն համակերպվել էի իրավիճակին, բայց... 50-ին մոտ մի տականք կա, ով հաճախ է մեր սուպերմարկետից առևտուր անում գիշերը: Անընդհատ հաճոյախոսում էր ինձ, մի քանի անգամ էլ ծաղիկ ու այլ նվերներ տվեց. չընդունեցի: Ասում էի, որ ամուսնացած եմ: Դեպքի նախորդ օրն էլ վիրավորեցի: Երևի դրանից էլ կատաղեց էդ տականքը: Սովորականի պես դուրս եկա աշխատանքից: Ճանապարհին զգացի, որ թիկունքումս մեկը կա, որ հետևում է ինձ: Կտրուկ շրջվեցի ու տեսա դրան: Քայլերս արագացրի: Մի անգամ էլ շրջվեցի ու տեսա անհետացել է: Սիրտս հանգստացավ: Արդեն քիչ էր մնում, որ հասնեի կանգառ, երբ մեքենան կտրուկ արգելակեց դիմացս, դուրս եկավ մեքենայից, մի քանի անգամ ուժեղ հարվածեց գոտկատեղիս(թոքերիս), գցեց մեքենայի հետևի նստարանին, ինքն էլ ներս մտավ և...
Չնստեցի ավտոբուս, ոտքով տուն եկա, ճանապարհին հազիվ զսպեցի ինձ, որ կյանքիս վերջ չտամ: Տղաս ու ամուսինս եկան աչքերիս առաջ... հետո որոշեցի պատմել ամուսնուս, բայց փոխեցի որոշումս: Վստահ եմ, որ կգտներ դրան ու կսպաներ և էդ վիճակով կհայտնվեր բանտում: Անցավ մի քանի օր:
Աշխատանքի չգնացի, զանգեցի ու ասացի, որ հիվանդացել եմ: Ուզեցի ոստիկանություն դիմել, բայց էդ դեպքում էլ ամուսինս կիմանար... չգիտեմ ինչ անեմ... դեռ ոչ ոքի չեմ ասել, չեմ կարողանում խոսել ինչ որ մեկի հետ: Թվում է՝ շուտով կխելագարվեմ... շատ եմ ուզում, որ էդ տականքը սատկի, բայց... ի՞նչ անեմ, օգնեք, շատ եմ խնդրում:
Նյութի աղբյուրը՝ այստեղ